Format kopii zapasowych, w którym początkowa pełna kopia zapasowa i późniejsze przyrostowe kopie zapasowe są zapisywane w jednym pliku .tibx. W formacie tym wykorzystano szybkość metody tworzenia przyrostowych kopii zapasowych, unikając najpoważniejszej wady tej metody — trudności związanych z usuwaniem przestarzałych kopii zapasowych. Oprogramowanie oznacza bloki zajmowane przez przestarzałe kopie zapasowe jako „wolne” i korzysta z nich podczas zapisywania nowych kopii zapasowych. Umożliwia to nadzwyczaj szybkie czyszczenie przy minimalnym obciążeniu zasobów.
Format jednoplikowej kopii zapasowej jest niedostępny w przypadku tworzenia kopii zapasowej w lokalizacji nieobsługującej operacji odczytu i zapisu w dostępie losowym.
Samowystarczalna kopia zapasowa zawierająca wszystkie dane wybrane do uwzględnienia w kopii zapasowej. Aby odzyskać dane z pełnej kopii zapasowej, nie trzeba korzystać z żadnej innej kopii.
Kopia zapasowa, która zapisuje dane zmienione względem najnowszej kopii zapasowej. Aby odzyskać dane z przyrostowej kopii zapasowej, potrzebny jest dostęp do innych kopii zapasowych.
Różnicowa kopia zapasowa zapisuje dane zmienione względem najnowszej pełnej kopii zapasowej. Aby odzyskać dane z różnicowej kopii zapasowej, należy uzyskać dostęp do odpowiedniej pełnej kopii zapasowej.
Grupa kopii zapasowych, do których można zastosować odrębną regułę przechowywania.
W przypadku schematu tworzenia kopii zapasowych Niestandardowy zestawy kopii zapasowych odpowiadają metodom tworzenia kopii zapasowych (Pełna, Różnicowa i Przyrostowa).
W innych przypadkach zestawami kopii zapasowych są grupy Co miesiąc, Codziennie, Co tydzień oraz Co godzinę.
Jeśli tygodniowa kopia zapasowa jest pierwszą kopią zapasową utworzoną po rozpoczęciu miesiąca, jest ona uznawana za miesięczną kopię zapasową. W takiej sytuacji tygodniowa kopia zapasowa zostanie utworzona w wybrany dzień następnego tygodnia.