Dysk 1
MBR
Baza danych
LDM
1 MB
Dysk 2
Ochronny MBR
GPT
Zastrzeżona
Partycja
Microsoft (MSR)
Baza danych
LDM
GPT
Partycja metadanych
LDM
1 MB
Zmodyfikowana wersja komponentu Acronis Backup Agent for Windows, którą można uruchomić w środowisku preinstalacyjnym. Wtyczkę można dodać do obrazu WinPE przy użyciu programu Generator nośnika startowego. Otrzymany nośnik startowy może służyć do uruchamiania dowolnego komputera klasy PC i umożliwia wykonywanie (z pewnymi ograniczeniami) większości operacji zarządzania bezpośredniego bez potrzeby korzystania z systemu operacyjnego. Operacje można konfigurować i nadzorować lokalnie za pośrednictwem graficznego interfejsu użytkownika lub zdalnie przy użyciu konsoli.
Zmodyfikowana wersja agenta startowego, znajdująca się na dysku systemowym i uruchamiana po naciśnięciu klawisza F11 podczas uruchamiania komputera. Program Acronis Startup Recovery Manager eliminuje potrzebę użycia nośnika ratunkowego lub połączenia sieciowego w celu uruchomienia ratunkowego narzędzia startowego.
Acronis Startup Recovery Manager jest szczególnie przydatny dla użytkowników urządzeń przenośnych. W razie awarii należy ponownie uruchomić komputer, nacisnąć klawisz F11 po wyświetleniu monitu „Naciśnij klawisz F11, aby uruchomić Acronis Startup Recovery Manager” i odzyskać dane w taki sam sposób jak ze zwykłego nośnika startowego.
Ograniczenie: wymaga ponownej aktywacji programów ładujących (nie dotyczy programu ładującego systemu Windows i GRUB).
Zastrzeżona technologia firmy Acronis, która ułatwia uruchamianie systemu Windows lub Linux na sprzęcie o innej konfiguracji lub na maszynie wirtualnej. Funkcja Universal Restore niweluje różnice między urządzeniami istotnymi dla uruchamiania systemu operacyjnego, takimi jak kontrolery pamięci, płyta główna i chipset.
Funkcja Universal Restore jest niedostępna, jeśli odzyskiwany obraz znajduje się na partycji Acronis Secure Zone, ponieważ partycja Acronis Secure Zone jest przeznaczona głównie do natychmiastowego odzyskiwania danych na tym samym komputerze.
Aplikacja do tworzenia kopii zapasowej danych i ich odzyskiwania oraz umożliwiająca wykonywanie innych operacji zarządzania na komputerze, takich jak zarządzanie zadaniami i operacje na dysku twardym.
Typ danych, których kopię zapasową można utworzyć, zależy od typu agenta. Acronis Backup zawiera agenty do tworzenia kopii zapasowych dysków i plików oraz agenty do tworzenia kopii zapasowych maszyn wirtualnych znajdujących się na serwerach wirtualizacji.
Ratunkowe narzędzie startowe, które zawiera większość funkcji agenta programu Acronis Backup. Agent startowy jest oparty na jądrze systemu Linux. Komputer można uruchomić w agencie startowym przy użyciu nośnika startowego lub serwera Acronis PXE Server. Operacje można konfigurować i nadzorować lokalnie za pośrednictwem graficznego interfejsu użytkownika lub zdalnie przy użyciu konsoli.
Zobacz Archiwum kopii zapasowej.
Zestaw kopii zapasowych tworzonych i zarządzanych przez plan tworzenia kopii zapasowych. W archiwum może się znajdować wiele pełnych kopii zapasowych, a także kopii przyrostowych i różnicowych. Kopie zapasowe należące do tego samego archiwum są zawsze przechowywane w tej samej lokalizacji. Jeśli plan tworzenia kopii zapasowych obejmuje replikację lub przenoszenie kopii zapasowych do wielu lokalizacji, kopie zapasowe w każdej z takich lokalizacji tworzą odrębne archiwum.
Archiwum kopii zapasowej zaszyfrowane przy użyciu algorytmu Advanced Encryption Standard (AES). Jeśli opcja szyfrowania oraz hasło archiwum są ustawiane w opcjach tworzenia kopii zapasowej, każda kopia zapasowa w ramach danego archiwum jest szyfrowana przez agenta przed jej zapisem w miejscu docelowym.
Istnieją dwa typy baz danych programu Exchange.
Dane te są fizycznie przechowywane w plikach następujących typów:
Ciągła ochrona danych (CDP) pozwala na przywrócenie chronionych danych do dowolnego punktu w czasie.
Funkcja CDP w programie Acronis Backup przyjmuje postać schematu tworzenia kopii zapasowych mającego zastosowanie w przypadku magazynów informacji, grup magazynów i baz danych programu Microsoft Exchange. W tym schemacie można określić czas wykonywania pełnych kopii zapasowych. Ponadto kopie zapasowe plików dziennika transakcji są tworzone automatycznie zaraz po zamknięciu tych plików przez program Exchange. Pełne kopie zapasowe i kopie zapasowe dziennika transakcji pozwalają na wybór dowolnego punktu w czasie, do którego mają być przywrócone dane programu Exchange.
Usuwanie kopii zapasowych z archiwum kopii zapasowych lub przenoszenie ich do innej lokalizacji w celu pozbycia się nieaktualnych kopii lub zapobieżenia przekroczeniu żądanego rozmiaru archiwum.
Czyszczenie polega na stosowaniu reguł przechowywania w odniesieniu do archiwum. Reguły przechowywania są ustalane przez plan tworzenia kopii zapasowych, w wyniku którego powstaje archiwum. Czyszczenie może spowodować usunięcie lub przeniesienie kopii zapasowych w zależności od tego, czy zostaną przekroczone określone reguły przechowywania.
Metoda umożliwiająca zachowanie tylko jednego egzemplarza spośród różnych duplikatów tej samej informacji.
Program Acronis Backup umożliwia stosowanie technologii deduplikacji w archiwach kopii zapasowych przechowywanych w węzłach magazynowania. Minimalizuje ona ilość miejsca zajmowanego przez archiwa oraz ruch w sieci i wykorzystanie sieci związane z tworzeniem kopii zapasowych.
Dysk twardy zarządzany przez Menedżera dysków logicznych (LDM), który jest dostępny w systemach Windows, począwszy od Windows 2000. LDM ułatwia elastyczne przydzielanie woluminów na urządzeniu pamięci w celu uzyskania wyższej odporności na uszkodzenia, wyższej wydajności lub większego rozmiaru woluminu.
Dysk dynamiczny może korzystać z głównego rekordu rozruchowego (MBR) lub stylu partycjonowania GPT z tabelą partycji GUID. Poza rekordem MBR lub stylem GPT na każdym dysku dynamicznych znajduje się ukryta baza danych, w której usługa LDM przechowuje informacje o konfiguracji woluminów dynamicznych. Na każdym dysku dynamicznym znajdują się pełne informacje o wszystkich woluminach dynamicznych istniejących w grupie dysków, co zapewnia większą niezawodność magazynu. Baza danych zajmuje przynajmniej 1 MB miejsca na dysku MBR. Na dysku GPT system Windows tworzy dedykowaną partycję metadanych usługi LDM, rezerwując dla niej miejsce na zastrzeżonej partycji firmy Microsoft (MSR).
Dysk 1 |
MBR |
|
Baza danych LDM
|
|||||
|
|
|
1 MB |
|||||
Dysk 2 |
Ochronny MBR |
GPT |
Zastrzeżona Partycja Microsoft (MSR) |
Baza danych LDM
|
|
GPT |
||
|
|
|
|
Partycja metadanych LDM
1 MB |
|
|
||
Dyski dynamiczne są zorganizowane na dyskach MBR (dysk 1) i GPT (dysk 2).
Aby uzyskać więcej informacji na temat dysków dynamicznych, zobacz następujące artykuły bazy wiedzy Microsoft Knowledge Base:
Disk Management (Windows XP Professional Resource Kit) http://technet.microsoft.com/pl-pllibrary/bb457110.aspx
816307 Best practices for using dynamic disks on Windows Server 2003-based computers http://support.microsoft.com/kb/816307/pl
Popularny schemat tworzenia kopii zapasowych mający na celu zachowanie optymalnej proporcji między rozmiarem archiwum kopii zapasowej a liczbą punktów odzyskiwania dostępnych w archiwum. GFS umożliwia codzienne odzyskiwanie danych z ostatnich siedmiu dni, cotygodniowe — danych z ostatnich kilku tygodni oraz comiesięczne — danych z dowolnej chwili w przeszłości.
Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, zobacz Schemat tworzenia kopii zapasowych dziadek-ojciec-syn.
Działanie wykonywane przez program Acronis Backup dla osiągnięcia celu założonego przez użytkownika. Przykłady: tworzenie kopii zapasowej, odzyskiwanie, eksportowanie kopii zapasowej, katalogowanie skarbca. Działanie może zainicjować użytkownik lub sam program. Realizacja zadania zawsze powoduje wykonanie jednego lub więcej działań.
Operacja, która tworzy kopię archiwum lub samowystarczalną częściową kopię archiwum w określonej lokalizacji. Operację eksportu można zastosować do jednego archiwum, jednej kopii zapasowej lub do wielu wybranych kopii należących do tego samego archiwum. Za pomocą interfejsu wiersza poleceń można wyeksportować cały skarbiec.
Metoda tworzenia pełnej kopii zapasowej magazynów informacji, grup magazynów lub baz danych programu Exchange. W przypadku tej metody program Acronis Backup tworzy kopię zapasową samych zmian względem poprzedniej pełnej kopii zapasowej. Dane, które nie zostały zmienione, są zastępowane łączami do nich.
Porównanie ze zwykłą pełną kopią zapasową:
Ekspresowa pełna kopia zapasowa i kopia zapasowa typu „tylko kopia” wzajemnie się wykluczają. Podczas tworzenia planu tworzenia kopii zapasowych można wybrać tylko jedną z tych metod.
Dedykowane narzędzie do tworzenia nośnika startowego.
Grupa komputerów uzupełniana automatycznie przez serwer zarządzania zgodnie z kryteriami członkostwa, które określił administrator. Program Acronis Backup udostępnia następujące kryteria członkostwa:
Komputer pozostaje w grupie dynamicznej tak długo, jak długo spełnia określone w niej kryteria członkostwa. Administrator może jednak określić wykluczenia pozwalające na nieuwzględnienie niektórych komputerów w grupie dynamicznej, nawet jeśli spełniają jej kryteria.
Określona liczba dysków dynamicznych, których bazy danych LDM zawierają wspólne dane konfiguracyjne, dzięki czemu dyskami można zarządzać jako całością. Zwykle wszystkie dyski dynamiczne utworzone na tym samym komputerze należą do tej samej grupy dysków.
Po utworzeniu pierwszego dysku dynamicznego w usłudze LDM lub innym narzędziu do zarządzania dyskami nazwa grupy dysków pojawia się w kluczu rejestru HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\dmio\Boot Info\Primary Disk Group\Name.
Kolejne tworzone lub importowane dyski są dodawane do tej samej grupy dysków. Grupa istnieje, dopóki istnieje przynajmniej jeden z jej dysków składowych. Po odłączeniu ostatniego dysku dynamicznego lub przekonwertowaniu go na dysk podstawowy grupa przestaje istnieć, ale jej nazwa pozostaje w powyższym kluczu rejestru. W przypadku ponownego utworzenia lub podłączenia dysku dynamicznego tworzona jest grupa dysków o nazwie przyrostowej.
W przypadku przeniesienia na inny komputer grupa dysków jest traktowana jako „obca” i nie można z niej korzystać, dopóki nie zostanie zaimportowana do istniejącej grupy dysków. Import powoduje aktualizację danych konfiguracyjnych zarówno na dyskach lokalnych, jak i obcych, dzięki czemu mogą one tworzyć jedną całość. Jeśli na komputerze nie istnieje żadna grupa dysków, grupa obca jest importowana w aktualnej postaci (z oryginalną nazwą).
Aby uzyskać więcej informacji na temat grup dysków, zobacz następujący artykuł bazy wiedzy Microsoft Knowledge Base:
222189 Description of Disk Groups in Windows Disk Management http://support.microsoft.com/kb/222189/EN-US/
Grupa magazynów w programie Exchange 2003/2007 to kontener logiczny zawierający bazy danych programu Exchange, powiązany z nimi dziennik transakcji, punkt kontrolny oraz inne pliki systemowe. Wszystkie bazy danych w grupie magazynów wykorzystują ten sam, pojedynczy strumień dziennika. Grupa magazynów stanowi podstawową jednostkę dla operacji tworzenia kopii zapasowych i odzyskiwania.
Począwszy od wersji 2010 programu Exchange pojęcie grupy magazynów zostało wycofane. Z tego względu możliwy jest wybór indywidualnych baz danych do uwzględnienia w kopii zapasowej. Kopia każdej z baz danych będzie uwzględniała wszystkie wymagane powiązane z nią pliki.
Grupa komputerów, którą administrator serwera zarządzania uzupełnia ręcznie, dodając poszczególne komputery. Komputer pozostaje w grupie statycznej do momentu, aż administrator usunie go z tej grupy lub z serwera zarządzania.
Grupa komputerów zawsze znajdująca się na serwerze zarządzania.
Grupy wbudowane nie mogą być usuwane, przenoszone do innych grup ani ręcznie modyfikowane. W ich ramach nie można tworzyć grup niestandardowych. Jedynym sposobem usunięcia komputera z grupy wbudowanej jest usunięcie go z serwera zarządzania.
Działanie wykonywane przez węzeł magazynowania po zapisaniu kopii zapasowej w skarbcu deduplikacji.
Podczas indeksowania węzeł magazynowania wykonuje następujące operacje:
Indeksowanie można rozumieć jako „deduplikację w miejscu docelowym” w odróżnieniu od „deduplikacji w miejscu źródłowym” wykonywanej przez agenta w trakcie operacji tworzenia kopii zapasowej. Użytkownik może wstrzymywać i wznawiać indeksowanie.
Jednoprzebiegowa kopia zapasowa (kopia zapasowa z obsługą aplikacji) jest kopią zapasową dysku, która zawiera znajdujące się na nim metadane aplikacji uwzględniających usługę VSS. Metadane te umożliwiają przeglądanie i odzyskiwanie danych aplikacji znajdujących się w kopii zapasowej bez odzyskiwania całego dysku lub woluminu.
Katalogowanie kopii zapasowej powoduje dodanie jej zawartości do wykazu danych. Kopie zapasowe są katalogowane automatycznie zaraz po utworzeniu. Kopie zapasowe przechowywane w węźle magazynowania są katalogowane przez węzeł. Kopie zapasowe przechowywane w dowolnej innej lokalizacji są katalogowane przez agenta. Opcje tworzenia kopii zapasowych umożliwiają wybór między katalogowaniem pełnym i szybkim. Katalogowanie pełne można również uruchamiać ręcznie.
Komputer fizyczny lub wirtualny jednoznacznie identyfikowany przez zainstalowany system operacyjny. Komputery z wieloma systemami operacyjnymi są traktowane jak wiele komputerów.
Komputer zarządzany przez serwer zarządzania. W danej chwili komputer może być zarejestrowany tylko na jednym serwerze zarządzania. Komputer staje się zarejestrowany w wyniku wykonania procedury rejestracji.
Komputer fizyczny lub wirtualny, na którym jest zainstalowany co najmniej jeden agent programu Acronis Backup.
Narzędzie umożliwiające dostęp zdalny lub lokalny do agentów Acronis i serwera Acronis Backup Management Server.
Po podłączeniu konsoli do serwera zarządzania administrator konfiguruje scentralizowane plany tworzenia kopii zapasowych i ma dostęp do innych funkcji serwera zarządzania, tj. prowadzi zarządzanie scentralizowane. Przy użyciu bezpośredniego połączenia konsola-agent administrator prowadzi zarządzanie bezpośrednie.
Scalenie co najmniej dwóch kolejnych kopii zapasowych z tego samego archiwum w jedną kopię zapasową.
Konsolidacja może być wymagana podczas usuwania kopii zapasowych — ręcznie lub w ramach czyszczenia. Na przykład reguły przechowywania wymagają usunięcia przestarzałej pełnej kopii zapasowej, ale zachowania następnej, przyrostowej. Kopie te zostaną scalone w jedną pełną kopię zapasową, która otrzyma datę utworzenia przyrostowej kopii zapasowej. Konsolidacja może zająć dużo czasu i poważnie obciążyć zasoby systemowe, dlatego w regułach przechowywania istnieje opcja nieusuwania kopii zapasowych z zależnościami. W podanym przykładzie pełna kopia zapasowa zostanie zachowana do czasu przeterminowania się również kopii przyrostowej. Wówczas obie kopie zapasowe zostaną usunięte.
Kopia zapasowa to wynik pojedynczej operacji tworzenia kopii zapasowej. W ujęciu fizycznym jest to plik lub zapis na taśmie zawierający kopię zapasową danych wykonaną w określonym dniu o określonej godzinie. Pliki kopii zapasowych utworzone w programie Acronis Backup mają rozszerzenie TIB. Również pliki TIB powstałe w wyniku wyeksportowania lub konsolidacji kopii zapasowych są nazywane kopiami zapasowymi.
Kopia zapasowa zawierająca opartą na sektorach kopię dysku lub woluminu w postaci spakowanej. Zwykle kopiowane są tylko sektory zawierające dane. Program Acronis Backup udostępnia opcję utworzenia nieprzetworzonego obrazu, czyli skopiowania wszystkich sektorów dysku, co umożliwia tworzenie obrazów nieobsługiwanych systemów plików.
Kopia zapasowa dziennika transakcji obejmuje pliki dziennika transakcji oraz pliki punktów kontrolnych.
Pierwsza kopia zapasowa w programie Acronis Backup obejmuje zwykłą pełną kopię zapasową odpowiedniego magazynu informacji, grupy magazynów lub bazy danych programu Exchange. Następnie tworzone są jedynie kopie zapasowe plików dziennika i plików punktów kontrolnych. Pliki dziennika transakcji są obcinane po każdym pomyślnym utworzeniu kopii zapasowej. Rejestrowanie cykliczne w programie Exchange musi być wyłączone. W przeciwnym razie nie można tworzyć kopii zapasowych.
Dzięki kopiom zapasowym dziennika transakcji dane programu Exchange można przywrócić do dowolnego punktu w czasie. Najpierw następuje odzyskanie danych do stanu zapisanego w pełnej kopii zapasowej. Następnie stosowane są wpisy dziennika transakcji.
Kopia zapasowa zawierająca bazy danych programu Exchange oraz informacje dotyczące programu Exchange z usługi Active Directory. Tworzenie kopii zapasowej na poziomie bazy danych w programie Acronis Backup przebiega na poziomie plików z migawki wykonanej za pomocą usługi kopiowania woluminów w tle (VSS). Operacja ta uwzględnia pliki bazy danych, pliki dziennika transakcji oraz inne powiązane pliki. Struktura serwera programu Exchange, struktura klastra oraz konta i ustawienia użytkowników są wyodrębniane z usługi Active Directory.
Głównym zastosowaniem kopii zapasowej tego typu jest odzyskiwanie programu Exchange po awarii. Bezpośrednio z kopii zapasowych bazy danych można również odzyskiwać skrzynki pocztowe, foldery, wiadomości e-mail, kontakty, zadania, notatki i inne elementy.
Kopia zapasowa przechowująca zawartość skrzynek pocztowych programu Exchange lub folderów publicznych. Program Backup uzyskuje dostęp do zawartości za pomocą interfejsu MAPI, więc tworzenie kopii zapasowej wielu skrzynek pocztowych może zająć dużo czasu. Tworzenie kopii zapasowych na poziomie skrzynek pocztowych ma sens wtedy, gdy trzeba często tworzyć kopie zapasowe niewielkiej liczby skrzynek. W innym przypadku należy rozważyć skorzystanie z kopii zapasowej na poziomie bazy danych.
Tworzenie pełnej kopii zapasowej magazynu informacji, grupy magazynów lub bazy danych programu Microsoft Exchange bez obcinania plików dziennika transakcji. Ta metoda tworzenia kopii zapasowych służy do uzyskiwania pełnych kopii zapasowych bez zakłócania działania planów tworzenia ciągłych kopii zapasowych. Jeśli na przykład baza danych jest chroniona za pomocą funkcji CDP, można wykonać kopię zapasową bazy danych typu „tylko kopia” w celu jej przesłania do innej lokalizacji, testowania, analizy lub w innych celach.
Kopia zapasowa typu „tylko kopia” i ekspresowa pełna kopia zapasowa wzajemnie się wykluczają. Podczas tworzenia planu tworzenia kopii zapasowych można wybrać tylko jedną z tych metod.
Plan tworzenia kopii zapasowych utworzony na komputerze zarządzanym przy użyciu funkcji zarządzania bezpośredniego.
Program Microsoft Exchange Server przechowuje dane w jednym repozytorium nazywanym magazynem informacji (w programie Exchange 2003/2007), magazynem programu Exchange (w programie Exchange 2010) lub zarządzanym magazynem (w programie Exchange w wersji 2013 lub nowszej). Podstawowe logiczne komponenty magazynu informacji to grupy magazynów (wyłącznie w programie Exchange 2003/2007) oraz bazy danych programu Exchange.
Na serwerze zarządzania Acronis Backup Management Server komputer jest traktowany jako maszyna wirtualna, jeśli można wykonać jego kopię zapasową z hosta wirtualizacji, nie instalując na nim agenta. Taki komputer występuje w sekcji Maszyny wirtualne. W przypadku instalacji agenta w systemie gościa komputer taki znajduje się w sekcji Komputery z agentami.
Nośnik fizyczny (płyta CD lub DVD, dysk flash USB albo inny nośnik obsługiwany jako urządzenie startowe w systemie BIOS komputera), który zawiera agenta startowego lub środowisko preinstalacyjne systemu Windows (WinPE) z wtyczką Acronis Plug-in for WinPE. Komputer można również uruchomić w powyższych środowiskach przy użyciu funkcji uruchamiania przez sieć z serwera Acronis PXE Server lub za pomocą usługi Windows Deployment Service (WDS). Takie serwery z przesłanymi komponentami startowymi można również traktować jako swego rodzaju nośniki startowe.
Najczęstsze zastosowanie nośnika startowego:
Proces usuwania plików dziennika transakcji. Program Exchange obcina pliki dziennika transakcji:
W każdym przypadku program Exchange usuwa tylko te pliki, które są starsze niż punkt kontrolny. Oznacza to, że transakcje z tych plików zostały zatwierdzone i zapisane w bazach danych.
To samo co kopia zapasowa dysku.
Parametry konfiguracyjne operacji tworzenia kopii zapasowej, takie jak polecenia poprzedzające tworzenie kopii zapasowej/następujące po nim, maksymalna przepustowość sieci przydzielona do strumienia kopii zapasowej oraz stopień kompresji danych. Opcje tworzenia kopii zapasowych wchodzą w skład planu tworzenia kopii zapasowych.
Operacja powodująca utworzenie kopii danych znajdujących się na dysku twardym komputera w celu odzyskania tych danych lub przywrócenia ich w stanie z określonego dnia i godziny.
Samowystarczalna kopia zapasowa zawierająca wszystkie dane wybrane do uwzględnienia w kopii zapasowej. Aby odzyskać dane z pełnej kopii zapasowej, nie trzeba korzystać z żadnej innej kopii.
Zobacz Plan tworzenia kopii zapasowych.
Dokument zawierający listę elementów danych w kopii zapasowej oraz szczegółowe instrukcje dotyczące sposobu odzyskiwania tych elementów z kopii zapasowej.
Jeśli odpowiednia opcja tworzenia kopii zapasowej jest włączona, wiadomość DRP jest tworzona po pierwszym pomyślnym utworzeniu kopii zapasowej w ramach planu oraz w przypadku każdej zmiany listy elementów danych lub parametrów DRP. Program może wysłać wiadomość DRP na określone adresy e-mail lub zapisać ją w postaci pliku w folderze lokalnym lub sieciowym.
Zestaw reguł określających sposób ochrony konkretnych danych na konkretnym komputerze. Parametry określane w planie tworzenia kopii zapasowych:
Na przykład w planie tworzenia kopii zapasowych mogą się znajdować następujące informacje:
W ujęciu fizycznym plan tworzenia kopii zapasowych to pakiet zadań wykonywanych na komputerze zarządzanym.
Plan tworzenia kopii zapasowych może powstać bezpośrednio na komputerze, którego dotyczy, może zostać zaimportowany z innego komputera (plan lokalny) lub przekazany do komputera z serwera zarządzania (plan scentralizowany).
Pliki dziennika transakcji (.log) przechowują wszystkie zmiany dokonane w bazie danych programu Exchange lub w jego grupie magazynów. Przed zatwierdzeniem jakichkolwiek zmian w pliku bazy danych program Exchange zapisuje informację o zmianie w pliku dziennika transakcji. Dopiero po bezpiecznym zarejestrowaniu zmiany zostaje ona zapisana w bazie danych. Gwarantuje to niezawodne odzyskanie bazy danych w spójnym stanie w przypadku nagłej przerwy w jej działaniu.
Każdy plik dziennika ma wielkość 1024 KB. Kiedy aktywny plik dziennika jest zapełniony, program Exchange zamyka go i tworzy nowy plik dziennika. Zestaw kolejnych plików dziennika jest określany mianem strumienia dziennika. Każda baza danych lub grupa magazynów ma własny strumień dziennika.
Plik towarzyszący strumieniowi dziennika transakcji programu Exchange, który śledzi postęp zapisywania przez program Exchange informacji dziennika w pliku bazy danych.
Kopia zapasowa, która zapisuje dane zmienione względem najnowszej kopii zapasowej. Aby odzyskać dane z przyrostowej kopii zapasowej, potrzebny jest dostęp do innych kopii zapasowych.
Pula taśm, która może w razie potrzeby pobierać taśmy z puli Wolne taśmy.
Punkt w czasie, kiedy został utworzony najnowszy plik dziennika transakcji w programie Exchange. Określa on najbardziej aktualny stan, do którego można przywrócić dane programu Exchange.
Data i godzina utworzenia kopii zapasowej danych, które można przywrócić.
Część planu tworzenia kopii zapasowych określająca czas i sposób usuwania lub przenoszenia kopii zapasowych utworzonych w ramach planu.
Procedura umożliwiająca dodanie komputera zarządzanego do serwera zarządzania.
Rejestracja polega na ustanowieniu relacji zaufania między agentem znajdującym się na komputerze i serwerem. Podczas rejestracji konsola pobiera certyfikat kliencki serwera zarządzania i przekazuje go do agenta, który używa go później do uwierzytelniania klientów nawiązujących połączenie. Dzięki temu można zapobiec wszelkim próbom ataków sieciowych polegających na ustanowieniu fałszywego połączenia w imieniu zaufanego podmiotu zabezpieczeń (serwera zarządzania).
Tryb rejestrowania programu Microsoft Exchange Server. Program Exchange działający w tym trybie zastępuje i ponownie wykorzystuje pliki dziennika transakcji, a nie tworzy nowych.
Kopiowanie kopii zapasowej do innej lokalizacji. Domyślnie kopia zapasowa jest kopiowana niezwłocznie po utworzeniu. Użytkownik ma możliwość odroczenia tego procesu, konfigurując czas braku aktywności replikacji.
Funkcja ta zastąpiła funkcję tworzenia kopii zapasowej w dwóch miejscach docelowych dostępną w programie Acronis Backup & Recovery 10, zapewniając większą elastyczność działania.
Różnicowa kopia zapasowa zapisuje dane zmienione względem najnowszej pełnej kopii zapasowej. Aby odzyskać dane z różnicowej kopii zapasowej, należy uzyskać dostęp do odpowiedniej pełnej kopii zapasowej.
Plan tworzenia kopii zapasowych wdrożony na komputerze zarządzanym z poziomu serwera zarządzania. Plan taki można modyfikować jedynie w drodze edycji oryginalnego planu tworzenia kopii zapasowych na serwerze zarządzania.
Część planu tworzenia kopii zapasowych obejmująca harmonogram tworzenia kopii zapasowych oraz (opcjonalnie) reguły przechowywania i harmonogram czyszczenia. Na przykład: twórz pełną kopię zapasową co miesiąc w ostatni dzień miesiąca o godzinie 10:00 oraz przyrostową kopię zapasową w każdą niedzielę o godzinie 22:00. Usuń kopie zapasowe starsze niż 3 miesiące. Sprawdź obecność takich kopii po ukończeniu każdej operacji tworzenia kopii zapasowej.
Program Acronis Backup udostępnia dobrze znane, zoptymalizowane schematy tworzenia kopii zapasowych, takie jak GFS i Wieża Hanoi, przy użyciu których można opracowywać własne schematy tworzenia kopii zapasowych lub jednorazowo tworzyć kopie zapasowe danych.
Centralny serwer sterujący ochroną danych w sieci przedsiębiorstwa. Serwer zarządzania Backup Management Server zapewnia administratorowi:
Jeśli w sieci istnieje wiele serwerów zarządzania, działają one niezależnie, zarządzają innymi komputerami i korzystają z innych skarbców centralnych do przechowywania archiwów.
Miejsce do przechowywania archiwów kopii zapasowych. Skarbiec można zorganizować na dysku lokalnym lub sieciowym albo na nośniku wymiennym, takim jak zewnętrzny dysk USB. Nie istnieją ustawienia umożliwiające ograniczenie rozmiaru skarbca ani liczby zawartych w nim kopii zapasowych. Rozmiar każdego archiwum można ograniczyć za pomocą z funkcji czyszczenia, ale całkowity rozmiar archiwów przechowywanych w skarbcu jest ograniczony tylko rozmiarem magazynu.
Lokalizacja sieciowa przydzielona przez administratora serwera zarządzania jako miejsce przechowywania archiwów kopii zapasowych. Skarbiec centralny może być zarządzany przez węzeł magazynowania lub niezarządzany. Całkowita liczba i rozmiar archiwów przechowywanych w skarbcu centralnym są ograniczone jedynie wielkością dostępnej pamięci masowej.
Gdy administrator serwera zarządzania utworzy skarbiec centralny, nazwa i ścieżka do skarbca są niezwłocznie rozsyłane do wszystkich komputerów zarejestrowanych na serwerze. Na liście Skarbce na komputerach pojawia się skrót do nowego skarbca. Ze skarbca centralnego mogą korzystać dowolne plany tworzenia kopii zapasowych istniejące na komputerach, w tym plany lokalne.
Na komputerze, który nie jest zarejestrowany na serwerze zarządzania, użytkownik mający uprawnienia do tworzenia kopii zapasowych w skarbcu centralnym może wykonać te czynności, określając pełną ścieżkę do skarbca. Jeśli skarbiec jest zarządzany, węzeł magazynowania umożliwi zarządzanie archiwami użytkownika podobnie jak innymi archiwami przechowywanymi w skarbcu.
Skarbiec zarządzany, w którym można wykonać deduplikację.
Każdy skarbiec, który nie jest skarbcem zarządzanym.
Lokalny lub sieciowy skarbiec utworzony przy użyciu funkcji zarządzania bezpośredniego. Po utworzeniu skarbca osobistego skrót do niego zostanie wyświetlony na komputerze zarządzanym na liście Skarbce. Rolę skarbca osobistego w odniesieniu do różnych komputerów może pełnić ta sama lokalizacja fizyczna, na przykład dysk sieciowy.
Skarbiec centralny zarządzany przez węzeł magazynowania. Archiwa w skarbcu zarządzanym są dostępne za pomocą następującego adresu:
bsp://adres_węzła/nazwa_skarbca/nazwa_archiwum/
Skarbce zarządzane mogą się fizycznie znajdować w udziale sieciowym, systemie SAN, udziale NAS, na lokalnym dysku twardym węzła magazynowania lub w bibliotece taśm podłączonej lokalnie do węzła magazynowania. Węzeł magazynowania wykonuje zadania czyszczenia oraz sprawdzania poprawności w odniesieniu do każdego archiwum przechowywanego z skarbcu zarządzanym. Administrator może określać dodatkowe operacje, które ma wykonywać węzeł magazynowania (takie jak deduplikacja czy szyfrowanie).
Skarbiec zarządzany, w którym wszystkie zapisywane dane są szyfrowane, a wszystkie odczytywane dane są odszyfrowywane w sposób przezroczysty przez węzeł magazynowania przy użyciu klucza szyfrowania skarbca przechowywanego w tym węźle. W przypadku kradzieży nośnika danych lub uzyskania do niego dostępu przez osobę nieuprawnioną odszyfrowanie zawartości skarbca bez dostępu do węzła magazynowania będzie niemożliwe. Archiwa zaszyfrowane są szyfrowane dodatkowo, poza szyfrowaniem wykonywanym przez agenta.
Operacja sprawdzająca, czy można odzyskać dane z kopii zapasowej.
Sprawdzanie poprawności kopii zapasowej plików jest operacją symulującą odzyskiwanie wszystkich plików z kopii zapasowej do tymczasowego miejsca docelowego. Sprawdzanie poprawności kopii zapasowej dysku polega na obliczeniu sumy kontrolnej każdego bloku danych zapisanego w kopii zapasowej. Obie procedury intensywnie wykorzystują zasoby komputera.
Pomyślny wynik sprawdzania poprawności oznacza wysokie prawdopodobieństwo poprawnego odzyskania danych, ale kontrola taka nie obejmuje weryfikacji wszystkich czynników wpływających na proces odzyskiwania. W przypadku kopii zapasowej systemu operacyjnego jedynie odzyskiwanie testowe za pomocą nośnika startowego na zapasowy dysk twardy może dać gwarancję pomyślnego odzyskiwania w przyszłości.
Bezpieczny wolumin do przechowywania archiwów kopii zapasowych na komputerze zarządzanym. Zalety:
Ograniczenie: Strefy Acronis Secure Zone nie można zorganizować na dysku dynamicznym.
Strefa Acronis Secure Zone jest obsługiwana jako skarbiec osobisty.
Serwer zaprojektowany do optymalnego korzystania z różnych zasobów wymaganych do ochrony danych w przedsiębiorstwie. Cel ten osiąga się dzięki zakładaniu skarbców zarządzanych. Zalety węzła magazynowania z punktu widzenia administratora:
Popularny schemat tworzenia kopii zapasowych mający na celu zachowanie optymalnej proporcji między rozmiarem archiwum kopii zapasowej a liczbą punktów odzyskiwania dostępnych w archiwum. W odróżnieniu od schematu dziadek-ojciec-syn mającego tylko trzy poziomy odzyskiwania (codziennie, co tydzień, co miesiąc), schemat Wieża Hanoi wraz ze zwiększaniem się wieku kopii zapasowej stale zmniejsza interwał czasu między kolejnymi punktami odzyskiwania. Dzięki temu można bardzo efektywnie korzystać z magazynu kopii zapasowych.
Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, zobacz „Schemat tworzenia kopii zapasowych — Wieża Hanoi”.
Środowisko systemu Windows w minimalnej konfiguracji jest często wykorzystywane przez producentów OEM i korporacje do wdrażania, testowania, diagnostyki i naprawy systemów. Środowisko WinPE można uruchomić na komputerze za pomocą serwera PXE, płyty CD-ROM, dysku flash USB lub dysku twardego. Wtyczka Acronis Plug-in for WinPE umożliwia uruchomienie komponentu Acronis Backup Agent w środowisku preinstalacyjnym.
Dowolny wolumin znajdujący się na dyskach dynamicznych, a dokładniej — w grupie dysków. Woluminy dynamiczne mogą obejmować wiele dysków i są zwykle konfigurowane odpowiednio do celu, w jakim zostały utworzone:
To pojęcie ma dwa znaczenia, w zależności od kontekstu.
Wykaz danych ułatwia wyszukiwanie wymaganej wersji danych i wybranie ich do odzyskania. Użytkownicy komputera zarządzanego mogą przeglądać i przeszukiwać dane zgromadzone w każdym skarbcu dostępnym z tego komputera. Katalog scentralizowany dostępny na serwerze zarządzania zawiera wszystkie dane zapisane w jego węzłach magazynowania.
Wykaz danych jest fizycznie przechowywany w plikach wykazu. Każdy skarbiec korzysta z własnego zestawu plików wykazu, które znajdują się zwykle w samym skarbcu. Jeśli nie jest to możliwe, jak w przypadku urządzeń taśmowych, pliki wykazu są przechowywane na komputerze zarządzanym lub w folderze lokalnym węzła magazynowania. Węzeł przechowywania zawiera również zapisane lokalnie pliki wykazu jego zdalnych skarbców, co zapewnia szybki dostęp do zgromadzonych w nich danych.
Zestaw czynności przeznaczonych do wykonania przez program Acronis Backup w określonym czasie lub po wystąpieniu określonego zdarzenia. Są one opisane w pliku usługi w formie nieprzeznaczonej do odczytu przez użytkownika. Czas wystąpienia lub zdarzenie (harmonogram) jest przechowywane w chronionych kluczach rejestru (w systemie Windows) lub w systemie plików (w systemie Linux).
Zadanie utworzone na komputerze zarządzanym przy użyciu funkcji zarządzania bezpośredniego.
Zadanie rozsyłane do komputerów z serwera zarządzania. Zadanie takie można modyfikować jedynie w drodze edycji oryginalnego zadania lub scentralizowanego planu tworzenia kopii zapasowych na serwerze zarządzania.
Operacja wykonywana na komputerze zarządzanym przy użyciu bezpośredniego połączenia konsola-agent (w przeciwieństwie do zarządzania scentralizowanego, w którym operacje są konfigurowane na serwerze zarządzania i przekazywane z serwera na komputery zarządzane).
Operacje zarządzania bezpośredniego:
O swego rodzaju zarządzaniu bezpośrednim można mówić w przypadku korzystania z nośnika startowego.
Zarządzanie infrastrukturą Acronis Backup za pośrednictwem centralnej jednostki zarządzania pod nazwą Acronis Backup Management Server. Do operacji zarządzania scentralizowanego zalicza się: